Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

λεξούλες (2)


Οι λέξεις μου αιφνίδια σωπαίνουν.
Τις παίρνω αγκαλιά και τις χαϊδολογώ μπας και μιλήσουνε λιγάκι.
«Λέξεις μου, λεξούλες, πού πήγατε χαμένες;
Δε μ’ αγαπάτε πια;»

Σιωπή.

Κι άλλη σιωπή.

Ενώ γύρω κάποιος πάντα ουρλιάζει.
Ενώ γύρω κάποιος πάντα πονά.

Κι εγώ παρακαλώ.
Μια λέξη να μου δείξει
κάτι.

9 σχόλια:

just me είπε...

Πολλούς εκφράζεις μ' αυτό, και λιγότερο ευνοημένους από τις λέξεις... :)

Ανώνυμος είπε...

καλημερα!
ειμαι καινουργια στη blogοσφαιρα. χθες μολις εφταξα blog, αλλα δεν ξερω πως να το βγαλω στην επιφανεια.
δηλαδη, μπορει κανεις να το βρει μονο αν εχει τη διευθυνση-δεν εμφανιζεται στο google αν γραψει κανεις τον τιτλο του.
μπορεις να με βοηθησεις, σε παρακαλω?
ευχαριστω!

R.Q.

ellinida είπε...

...---...

Mairi είπε...

Just me, R.Q., ellinida σας χαιρετώ (με ή χωρίς λεξούλες:-)

Αγαπητή R.Q., δε γνωρίζω την απάντηση στο ερώτημά σου. Να με συγχωρείς.

Μαίρη

Ανώνυμος είπε...

Δεν πειραζει, αγαπητη μαιρη!
ελπιζω οτι θα βρω τη λυση!
πολυ ομορφο το blog σου.
Σ'ευχαριστω!!

(R.Q.)

Mairi είπε...

Να είσαι καλά, George / R.Q.

Μαίρη

meril είπε...

Oι λέξεις Μαίρη...
Γίναμε εραστές των λέξεων -το σκέφτεσαι ποτέ;-

Mairi είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Mairi είπε...

Καλημέρα meril μου...

Το σκέφτομαι. Και άλλοτε τρομάζω που στρέφω τη ματιά μου στην ατομική, αυτιστική αναζήτηση λέξεων, λέξεων, λέξεων κι άλλων κι άλλων λέξεων, τόσο που χάνεται ο άνθρωπος, ο πλησίον, η ζωή. Άλλοτε πάλι λέω πως χωρίς λέξεις δεν μπορώ να επικοινωνήσω με την άλλον άνθρωπο, οπότε καλώς αγωνιώ. Κι άλλοτε πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να μιλήσω. Κι άλλοτε... κι άλλοτε... κι άλλοτε... κι απ΄την αρχή ξανά. Φτου ξελευτεριά!

:-))))