Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

όταν άλλος αποφασίζει





Φτάνει, λοιπόν, η ώρα η πολυπόθητη που φεύγεις από τη δουλειά, και όχι μόνο φεύγεις, αλλά ξέρεις ότι σε δέκα μόλις λεπτάκια θα είναι έξω ο αγαπημένος σου και θα σε περιμένει να σε πάρει να πιείτε μία ωραία, μεσημεριανή, δροσιστική μπύρα στον "Κύκλο" που έχετε, βρε παιδί μου, καιρό να πάτε. Είσαι χαρούμενη και ανάλαφρη. Ναι, έπειτα από πολλά σκαμπανεβάσματα των τελευταίων ημερών είσαι καλά.

Κι έπειτα σου τηλεφωνεί (ο αγαπημένος) και σου λέει πως βρήκε ξεφούσκωτο το πίσω λάστιχο από το μηχανάκι. "Περίμενε! Θα πάω να δω μήπως μπορώ να το φουσκώσω:". Ξαναφήνεις τα πράγματά σου στο γραφείο, βγάζεις τα γυαλιά, ξαχουλεύεις χαζεμένα στο web. Περιμένεις. Σε ξαναπαίρνει¨"Όλα οκ! Έρχομαι!" Βουρ, λοιπόν, για βολτίτσα.

Αμ δε! Ο αγαπημένος φτάνει με σκασμένο το λάστιχο. Που σημαίνει ότι πρέπει να διασχίσει όλο το κέντρο της Αθήνας παραπατώντας πάνω στο εύθραυστο μηχανάκι για να φτάσει στο βουλκανιζετέρ. Ζέστη, κίνηση, Αθήνα. Γαμώτο! Πότε θα φύγουμε από αυτήν την πόλη; Πότε θα φύγουμε μακριά; Πότε θα φύγουμε; Να είμαστε αλλού, μακριά, μονάχα τα δυο μας.

Βαθιά ανάσα.

Για να μην τα πολυλογώ, το βουλκανιζατέρ έχει μεταφερθεί. Στη νέα διεύθυνση (η οποία αναγράφεται σαφώς στο κολλημένο χαρτάκι στην πρώην πόρτα του πρώην βουλκανιζατέρ) δεν υπάρχει βουλκανιζετέρ. Τί κάνουμε τώρα;

Ρωτάμε μια κοπελιά μας δίνει οδηγίες για άλλο βουλκανιζετέρ (αναρωτιέμαι πόσες φορές έχω χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη σε αυτό το ποστ), οπότε ναι επιτέλους βρήκαμε το φως το αληθινό!

Γυρνάμε στο σπιτάκι μας. Η βόλτα έχει πάει προ πολλού περίπατο, αλλά τουλάχιστον στο σπίτι θα ησυχάσουμε από την πόλη που μας επιτίθεται.

Αμ δε! Η λαϊκή αγορά μένεται ιδρωμένη κάτω από το σπίτι μας. Η ζέστη και τα μισολιωμένα-παρατημένα φρουτοσαλατοειδή δημιουργούν μία ατμόσφαιρα... μμμμ.... εφορίας (δεν πρόκειται για ορθογραφικό λάθος). Όταν πια φτάνουν τα καθαριστικά του Δήμου, γεμίζει ο χώρος από ήχους επίθεσης σε videogame.

Βαθιά ανάσα.

Η ώρα έχει περάσει. Είναι πια εννιά το βράδυ. Η Αθήνα γίνεται ξανά η πόλη που αγάπησες. Ειδικά τώρα που μαζί με τον αγαπημένο σχεδιάζετε διακοπές μακριά της :)

3 σχόλια:

Mairi είπε...

Θα μου πεις: τί λες, κοπέλα μου; Έχεις δουλειά, σπίτι, μηχανάκι, γκόμενο, λεφτά για μπύρα και διακοπές και γκρινιάζεις; Βρε ουστ!

Και θα σου πω: έχεις δίκιο. Το βουλώνω.

Καλά να είμαστε.

meril είπε...

:))))))

Νικος είπε...

Τα σκέφτηκες και τα είπες όλα οπότε το σχόλιό μου είναι μια ευχή να είσαστε πάντα χαρούμενοι,φιλάκια.