Οι λέξεις ξέρουν.
Το θηρίο που έτραφα
εκείνο που νόμιζα πως ήμουν
εκείνο που με οδηγούσε και με τρόμαζε
έχει πια χαθεί. Το ρούφηξε το φως.
Ήτανε τόσο εύκολο!
Τόσο σκοτάδι χάθηκε μεμιάς.
Μια σπιθαμή φωτός
ένας κόκκος
ήτανε αρκετός
να πάψει την φωνή του.
Δεν ξέρω πού πήγε ή αν υπάρχει πια.
Δεν ξέρω αν κοιμάται.
Αν υπομονετικό με περιμένει
να νιώσω πως του ξέφυγα απ΄τα αιχμηρά του δόντια
πως μπορώ να στέκομαι χωρίς αυτό
να είμαι.
Ξέρω μονάχα αυτό:
το φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου