Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Σου δίνω την καρδιά μου

Μερικές φορές νομίζω ότι είμαι τρελή. Το μυαλό μου είναι πιο γρήγορο από εμένα, όλο κάτι σκέφτεται, όλο κάτι ψάχνει και αναζητά, όλο και κάποια καινούρια ιδέα έχει. Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με τα εικαστικά κάθε καινούρια τεχνική που ανακαλύπτω μου μοιάζει ενδιαφέρουσα και θέλω να πειραματιστώ μαζί της. Ίσως βέβαια αυτό να είναι το φυσιολογικό για κάθε άνθρωπο που κάνει κάτι με πάθος από την καρδιά του. Δοκιμάζεις διάφορους τρόπους ψάχνοντας να βρεις τον δικό σου, εκείνον που ίσως θα γίνει χαρακτηριστικός σου και προσωπικός σου. Από την άλλη βέβαια, το πρόσωπό μας αλλάζει καθώς περνά ο χρόνος.Που σημαίνει ότι ίσως και η φωνή μας να αλλάζει. Εξάλλου θαυμάζω εκείνους τους ανθρώπους που δεν βολεύονται ποτέ στις ευκολίες τους, δεν θεωρούν ποτέ τον τωρινό τόπο ζωής και δράσης τους ως μελλοντικό. Πρόκειται για ανθρώπους που πειραματιζόταν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Ο πειραματισμός και η μαθητεία κρατούν τον άνθρωπο ζωντανό.

Προχθές, λοιπόν, ψαχούλευα διάφορα blogs στο internet και σκέφτηκα «πηλός!». Πρόκειται για ένα υλικό που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ. Οπότε είπα, γιατί όχι, πήγα, αγόρασα την πρώτη ύλη και να ‘μαι να κρατώ σήμερα στα χέρια μου το πρώτο μου μικρό αγαλματίδιο. Το ονόμασα «Σου δίνω την καρδιά μου». Ω, ναι!







(Σημείωση: ανακάλυψα ότι μου αρέσει πολύ ο πηλός. Έπεται συνέχεια, λοιπόν.)

(Και εδώ: http://www.flickr.com/photos/mairialexopoulou)

3 σχόλια:

apinkdreamer είπε...

καλημερα! ειναι το αγαπημενο μου υλικο ο πηλος απο 15 χρονων!!!
και συνεχιζει βεβαια να ειναι!
καλες δημιουργιες!

Unknown είπε...

Κι εμενα μου αρεσει!!!!!!!!!! Μπορεις να κανεις πολυ ομορφα πραγματα!!!!

Mairi είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ, κορίτσια :))))