Καθόμουν, λοιπόν, και τον χάζευα τον όμορφο τον κήπο. Γεμάτος χρώμα και χαρά, φυτά, λουλούδια, πέργκολες. Και μια υπέροχη λεμονιά φυτεμένη σε βαρέλι, ολοφώτιστη. Την κοίταζα που ήταν τόσο ζωντανή μέσα σ' αυτήν την τόσο σφιχτή πόλη.
Και τότε σκέφτηκα ότι ο άγνωστός μας κύριος δεν έχει την ευτυχία να βλέπει τη λεμονιά του, όσο συχνά τη βλέπω εγώ, μιας και ο χειμώνας τον κρατάει μακριά απ΄την ταράτσα του. Η λεμονιά του είναι φυτεμένη για τη δική μου τέρψη! Χαμογέλασα και ταπεινά τον ευχαρίστησα.
(είπα στη λεμονιά, "αδελφή, μίλησέ
μου για το Θεό" κι η λεμονιά άνθισε.)
4 σχόλια:
Δίπλα μας υπάρχει πολύ ομορφιά και πολύ βρωμιά, επιλέγουμε.
Πατέρας ΠΑΙΣΙΟΣ¨Ας είμαστε μέλισσες και όχι μύγες"
πολυ τρυφερο μαιρη μου....
ξερεις, η λεμονια ειναι συμβολο της ελπδας και της αισιοδοξιας!!!
μαιρη εχεις face book? εγω εχω και αναμεσα στους φιλους εχω και την kelly rae roberts που μου αρεσει και μενα πολυ!
ετσι μαθαινουμε πιο γρηγορα απο τα μπλογκς τα καλλιτεχνικα νεα!!!
διαβασες το τελευταιο της βιβλιο; τελειο!!!
Ναι, είμαι στο facebook. Θα με βρεις ως "Mary Alexopoulou". :))) Τα λέμε και εκεί, λοιπόν. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Δημοσίευση σχολίου