Λοιπόν, το ερώτημα είναι: Μπορεί ένας καλλιτέχνης να είναι ευτυχισμένος; Μπορεί να είναι γονιός; Μπορεί να αγαπά το σπίτι της; Να είναι πλήρης; Να αγαπά άλλους καλλιτέχνες; Να είναι γεμάτη φως; Να είναι ευγενής; Ή πρέπει να είναι σκοτεινή; Κυκλοθυμική; Εγωίστρια; Ανταγωνιστική; Θα πρέπει ένας καλλιτέχνης να δυστυχεί, προκειμένου να δημιουργεί; Ή μπορεί να ζει εν χαρά;
Η blogger Marisa Haedike λέει για το θέμα αυτό: http://creativethursday.typepad.com/my_weblog/2010/03/i-am-a-thriving-artist.html .
Ναι, ένας καλλιτέχνης μπορεί να είναι τα πάντα. Αν θέλουμε να είμαστε ελεύθερα μυαλά, θα πρέπει να αρχίσουμε να απαλλαγόμαστε από τα στερεότυπα. Ίσως η τέχνη που παράγει κάποιος να αλλάζει ανάλογα με τον τρόπο που ζει. Αυτό σημαίνει απλώς ότι ο καλλιτέχνης είναι ειλικρινής σχετικά με το ποιος είναι και ποιος δεν είναι.
Η ποίηση που έγραφα παλαιότερα ήταν επιθετική. Ήμουν θυμωμένη, οπότε ήταν και η ποίησή μου θυμωμένη. Ήθελα να κάνω τους αναγνώστες μου να ταρακουνηθούν, να ξεβολευτούν. Αυτό έχει αλλάξει από τότε που κατάλαβα τί σημαίνει να αγαπάς.
"Το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος», λέει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν.
Κι εγώ
δεν θέλω
να φοβάμαι
πια.
2 σχόλια:
Τι να σου πω Μαίρη μου. Όλα αυτά τα εγκλήματα που περιγράφεις τα έχω διαπράξει κι εγώ, γάμος, τέκνα και δεν ξέρω τι ακόμα. Δεν ξέρω αν είμαι ακόμα καλλιτέχνης (Γιατί ήμουνα πριν ;) ωραία είναι η τέχνη μα πιο ωραία τα ωραία μάτια, η καθαρή ματιά ο ωραίος φίλος η τέχνη έρχεται μετά από όλα αυτά και γεννιέται από αυτά μου φαίνεται. Πρώτα είναι η μεγάλη τέχνη της ζωής, ο έρωτας, εκεί να δω τι θα κάνει ο καθένας μας. Σ αυτήν τη τέχνη υποκλίνομαι όποτε μου κάνει την τιμή να με επισκέπτεται.
:-))) η ήσυχη χαρά του άφοβου έρωτα.
Δημοσίευση σχολίου