Ηλεκτρονική Πίπη

Πώς τις κάνεις αυτές τις ολοκόκκινες
κοτσίδες να στέκονται τόσο περήφανες
ενάντια στη βαρύτητα; Πώς σηκώνεις
με γαλήνια ευκολία άσπρα άλογα
πάνω απ΄το κεφάλι σου;
Πλένεις τα πόδια σου συχνά; Αυτά τα τεράστια
μυτερά παπούτσια σε βαραίνουν;
Μισείς τις φακίδες σου;
Πώς είναι ο πειρατής πατέρας σου;
Σε τί περιπέτειες να είσαι τώρα μπλεγμένη;
Έχω χρόνια να σου μιλήσω να σε δω. Άκουσα
πριν μέρες τυχαία το τραγούδι σου
εκείνο που σιγοτραγουδούσα
κι εγώ κάθε φορά που σε έβλεπα
σε κάποια ταινία. Χαμογέλασα
και τρόμαξα που είχα αφήσει τα χρόνια
να περάσουνε χωρίς
να σου μιλήσω να σε σκεφτώ.
Έχεις γίνει πια ηλεκτρονική και με τρομάζεις.
Γι΄αυτό δεν εμφανίζεσαι πλέον στα όνειρά μου;
Γι΄αυτό μοιάζουν οι λέξεις μου τόσο ώριμες και σοβαρές
ανοησίες;
Πίπη με τις μακριές σου κάλτσες και τη φακιδένια μύτη
με βλέπω στον καθρέφτη κι αναρωτιέμαι
αν πέθανε ποτέ κανείς από χάσιμο παιδικότητας.