Sharon Olds (και πάλι)

Διάγνωση

Από τότε που ήμουν έξι μηνών, ήξερε πως κάτι
δεν πήγαινε καλά μ΄εμένα. Έβλεπε πράγματα στο πρόσωπό μου
που δεν είχε δει σε κανένα παιδί
της οικογένειας, ή της διευρυμένης οικογένειας,
ή της γειτονιάς. Η μητέρα μου με πήγε
σ' εκείνον τον παιδίατρο με τα ευγενικά χέρια,
έναν γιατρό με όνομα που θύμιζε μέγεθος ρούχων μα για τροχό:
Άξων Μακρής. Η μαμά μου δεν του είπε
τί σκεφτόταν στ' αλήθεια, πως χρειαζόμουν Εξορκισμό.
Ήταν απλώς αυτά τα περίεργα πράγματα στο πρόσωπό μου-
Εκείνος με πήρε αγκαλιά, και συζήτησε μαζί μου,
κουβεντιάζοντας όπως μιλάει κανείς μ'ένα μωρό, και η μητέρα μου
είπε, Το κάνει τώρα! Κοιτάξτε!
Το κάνει τώρα! και ο γιατρός είπε,
Η κόρη σας πάσχει
από αυτό που λέμε αίσθηση
του χιούμορ. Αααα, είπε εκείνη, και με πήγε
πίσω στο σπίτι όπου θα μπορούσε να ελεγχθεί αυτή η αίσθηση
και να αποδειχθεί ανίατη.