Ο ύπνος ο κακός

«Έπειτα από επίσημη απόφαση του κυρίου Σίγμα, καταργείται το μεσημέρι».

Και τώρα τί κάνουμε;

Ο Πέτρος έχωσε βιαστικά το βιβλίο στην τσέπη της τσάντας του και πήγε αμέσως τρέχοντας και βιαστικά στο φροντιστήριο. Ναι, πράγματι, είχαν ενημερωθεί όλοι πως μετά το πέρας των πρωινών μαθημάτων άρχιζε αμέσως το απογευματινό φροντιστήριο.

Και πότε θα τρώμε;
Πότε θα διαβάζουμε τα εξωσχολικά;
Σκασίλα μου τα εξωσχολικά, εγώ θέλω να παίζω μπάλα! Πότε θα παίζω μπάλα;
Τα παιδιά πρέπει να κοιμούνται το μεσημέρι. Πότε θα κοιμούνται;

Η ανακοίνωση ήταν σαφής και ναι, πράγματι, είχε καταργηθεί το μεσημέρι. Το επιβεβαίωσε και η δασκάλα.

Μπούρδες. Πώς μπορεί να καταργήσει κανείς το μεσημέρι;
Άμα είναι ο κύριος Σίγμα, μπορεί.
Αλήθεια;
Ναι.
Μπούρδες.

Ο Πέτρος τελείωσε τα απογευματινά μαθήματα του φροντιστηρίου, γύρισε στο σπίτι. Κάθισε με τους γονείς του να φάνε βραδινό. Φάγανε λαίμαργα, καθώς ναι, είχε πράγματι καταργηθεί το μεσημέρι, άρα και το μεσημεριανό φαγητό. Μετά βαρυστομαχιάσανε και κοιμήθηκαν άσχημα, βλέποντας όλο εφιάλτες απ΄το βαρύ στομάχι τους.

Στο στομάχι γεννιούνται τα όνειρα;
Δεν ξέρω.
Στο στομάχι γεννιούνται οι εφιάλτες;
Δεν ξέρω σου είπα!

Την άλλη μέρα το πρωί στο σχολείο κουτούλαγε από τον κακό τον ύπνο. Όχι μονάχα αυτός, αλλά και ο δάσκαλος και τα άλλο παιδιά. Και ο οδηγός του σχολικού και ο τροχονόμος και οι μαμάδες και οι μπαμπάδες και όλοι κουτούλαγαν.

Τέλειωσε το σχολείο και πήγε αμέσως τρέχοντας και βιαστικά στο φροντιστήριο, αφού, ναι, πράγματι είχε καταργηθεί το μεσημέρι. Ούτε βιβλία, ούτε μπάλα, ούτε φαϊ, ούτε ύπνος.

«Η κατάργηση του μεσημεριού είναι επίσημη απόφαση του κυρίου Σίγμα. Ο κύριος Σίγμα είναι σοβαρός άνθρωπος. Δεν δύναται να αναιρέσει την απόφασή του, απλώς και μόνο επειδή οι πολίτες κουτουλάνε από τον κακό τον ύπνο. Οι πολίτες θα συνηθίσουν. Ο κύριος Σίγμα ξέρει.»

Όλοι πια τρώγανε αργά το βράδυ, όλο και πιο αργά, πιο νυσταγμένα, κουρασμένα, θυμωμένα, βαρετά κι όλοι κοιμόντουσαν τον κακό τον ύπνο και κουτουλούσαν όλη μέρα. Οι οδηγοί τράκαρανε, οι γιατροί κάνανε λάθος ενέσεις, οι ηλεκτρολόγοι ενώνανε λάθος καλώδια, οι πυροσβέστες σβήνανε λάθος φωτιές.

«Οι πολίτες έχουν μπει σε τάξη. Η κατάργηση του μεσημεριού εφαρμόζεται επιτυχώς!»

Ο Πέτρος δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Όσα μάθαινε το πρωί στο σχολείο τα ξέχναγε μέχρι να φτάσει στο φροντιστήριο. Είχε γίνει το κουρασμένο του μυαλό τρύπιο. Τίποτε. Ούτε βιβλία, ούτε μπάλα, ούτε φαϊ, ούτε ύπνος.

Ώσπου μια μέρα, μετά το σχολείο, ο Πέτρος δεν πήγε αμέσως τρέχοντας και βιαστικά στο φροντιστήριο.

Πω πω πω!!! Πώς γίνεται αυτό;

Γύρισε στο σπίτι, έβγαλε το βιβλίο του και διάβασε τη συνέχεια του «Σούπεργκουφυ» που είχε αφήσει από καιρό. Έβγαλε τη μπάλα του και τις έδωσε μερικά σουτ. Άνοιξε το ψυγείο κι έφτιαξε να φάει. Πήρε κι έναν υπνάκο.

Είχανε ήδη όλα αλλάξει.