Κυριακή 3 Απριλίου 2011

προς τον ήλιο

Κυριακή πρωί. Επιτέλους φάνηκε λιγάκι ο ήλιος! Πω, πω, σκέφτομαι καμιά φορά πώς κι αν θα μπορούσα να ζω σε μια χώρα χωρίς ήλιο. Ναι, βρε παιδί μου, μας λένε οι στατιστικές ότι στη Δανία είναι όλα οργανωμένα κλπ, αλλά πού είναι ο ηλιάκος; Βέβαια, πρέπει να βγαίνεις από το διαμέρισμά σου για να τον χαρείς τον ήλιο. Να πας μια βόλτα, ή έστω στο μπλακονάκι σου, να κάτσεις ήσυχα, ήρεμα, να σκεφτείς, να θυμηθείς, να προσευχηθείς, να γαληνέψεις. Αν δεν τον κοιτάξεις τον ήλιο, αν δεν του δωθείς ολόψυχα, πώς να σε κοιτάξει κι αυτός; Όλα είναι σχέση. Όλα είναι έρωτας. Όλα είναι κοινωνία. Αλλιώς δεν είναι, αλλιώς δεν υπάρχουν, δεν έχουν ουσία και υπόσταση.

Διαβάζω τη "Λωξάντρα" και γεμίζει το κορμί μου γεύσεις, μυρωδιές. Χέρια γερά, πλατιά, γεμάτα ζωή κι αλήθεια. Πώς δεν το είχα βρει αυτό το κείμενο; Έχω διαβάσει τόσα και τόσα βιβλία, αλλά αυτά τα πιο ταπεινά (;) κείμενα δεν τα έχω διαβάσει. Η ίδια η Ιορδανίδη έλεγε ότι δεν είναι διανοούμενη. Ίσως αυτό να μου αρέσει: το μη διανοοούμενο. Χορτάσαμε άδεια διανόηση. Ό,τι δεν δίνει ζωή, δεν το χρειαζόμαστε πια.

Στο μπαλκόνι μας η γαρυφαλλιά έχει τεντωθεί, έχει αναστηθεί, έχει βγει από τα κάγκελα, έχει στραφεί ολόκληρη στον ήλιο. Γιατί δεν μπορούμε κι εμείς, οι άνθρωποι, να το κάνουμε αυτό; Γιατί χάνουμε τόση από τη ζωή μας στο σκοτάδι;

Ντύνομαι τις φόρμες μου, παίρνω τον αγαπημένο μου και βουρ για βόλτα στον ήλιο!!!! Καλή μας Κυριακή.

3 σχόλια:

apinkdreamer είπε...

τι ομορφο μυθιστορημα η λωξαντρα!!!!
καλο μηνα να εχεις!!

Μοντέρνα Σταχτοπούτα είπε...

Και πολύ καλά κάνεις!! Να έχεις μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα!!!
Καλή εβδομάδα!!!

Mairi είπε...

Να είμαστε όλοι καλά, κοριτσούδια όμορφα!