Παίζοντας με τα φόντα και τα ακρυλικά μου χρώματα έφτιαξα αυτούς τους 2 μικρότατους καμβάδες. Είμαι σχετικά ευχαριστημένη. (σχετικά)
Προσπαθώ να περνάω σχεδόν κάθε απόγευμα στο «εργαστήρι» μου. Πρόκειται για το τραπέζι του γραφείου μου, φαρδύ, ξύλινο, παμπάλαιο. Πόσες μετακομίσεις έχει ζήσει το καημένο... Ακριβώς αντίκρυ είναι το «εργαστήρι» του Γ. Πρόκειται για έναν μικρό, διθέσιο, μπλε καναπέ. Έτσι, ο ένας απέναντι στο άλλον και μαζί με τον άλλον, κουβεντιάζουμε, ακούμε μουσική, πίνουμε καφεδάκια και τσιπουράκια, φτιάχνοντας ταυτοχρόνως τα όσα θέλουμε. Κι έτσι η τέχνη τροφοδοτεί τον έρωτα και ο έρωτας την τέχνη. Κάπου σίγουρα χορεύει και δι' ημάς η οικουμένη.
5 σχόλια:
ΤΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ!!!!!ΕΤΟΙΜΕΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ!!!!ΚΑΛΟ Σ/Κ
Πολύ όμορφες!!! Και πόσο ρομαντικό ακούγεται να φτιάχνεις πράγματα και να μη γκρινιάζει ο σύντροφός σου!!!
Σας ευχαριστώ πολύ, κορίτσια!!! Ναι, Maria Z, είμαι πάρα μα πάρα πολύ τυχερή!!!!!
Συγχαρητήρια όλα είναι εξαιρετικά.
Νίκος
Σε ευχαριστώ πολύ, Νίκο. Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου